Straatfotografie tijdens Corona-tijdperk ving een wereld in transitie. Waar het genre normaal draait om spontane interacties en het bruisende ritme van het dagelijks leven, werd de straat in één klap een verstilde plek. Lege pleinen, gesloten winkels, mensen op afstand van elkaar, mondkapjes die gezichten verhulden — de openbare ruimte kreeg een nieuwe esthetiek, maar ook een nieuw gevoel: van afstand, onzekerheid, kwetsbaarheid en soms zelfs eenzaamheid.